Χατζημιχάλη Αγγελική

Η Αγγελική Χατζημιχάλη (1895-1965) ήταν σημαντική Ελληνίδα λαογράφος και συγγραφέας.

Έμεινε γνωστή κυρίως για τις μελέτες της πάνω στην ελληνική λαϊκή τέχνη και παράδοση και για τις προσπάθειες της να διατηρηθεί η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά.

Γεννήθηκε το 1895 στην Πλάκα και ήταν κόρη του Ζακυνθινού εκδότη και συλλέκτη Αλέξιου Κολυβά και της Σοφίας Μπουρνιά. Καταπιάστηκε με τη ζωγραφική μελετώντας ταυτόχρονα τη βυζαντινή και τη νεότερη ελληνική λαϊκή τέχνη, η οποία αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο του έργου και των ερευνών της. Στόχος της ήταν η συλλογή και η διάσωση όσο το δυνατόν περισσοτέρων στοιχείων του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού.

Αργότερα συνεργάστηκε με το Λύκειο Ελληνίδων, συμβάλλοντας μάλιστα καθοριστικά το 1920 στην ίδρυση παραρτήματος στην Σμύρνη ενώ κατά την ίδια εποχή συγκαταλέγεται μαζί με την Καλλιρρόη Παρρέν και άλλες γυναίκες της περιόδου στις, κατά την Ιωάννα Παπαντωνίου, εμπνευσμένες Ελληνίδες που αγωνίστηκαν για τη διατήρηση της ελληνικής λαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και για τη σύνδεση της αρχαίας Ελλάδας με τη νεότερη.Με αφετηρία το 1954, η Αγγελική Χατζημιχάλη αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας που επηρέασε τη συγγραφική της δραστηριότητα και τελικά απεβίωσε στις 4 Μαρτίου 1965 έπειτα από πολύχρονη ταλαιπωρία.